Corona en de regels

Corona en de regels

Eerst lijkt het nog heel ver weg.. Maar zomaar ineens is het ook heel dichtbij. We weten allemaal wel dat het niet "zomaar" is gekomen, - het hoe precies en waarom? - dat weet niemand met zekerheid te zeggen. Het is hier in het noorden meegevallen in vergelijking met andere delen van het land. Dat wil niet zeggen dat de gevallen die in de ziekenhuizen liggen, hebben gelegen of zijn overleden niet heel heftig zijn of zijn geweest. 

Mijn werk in het ziekenhuis heeft eraan meegewerkt dat ik bij een aantal mensen heb meegemaakt die van de ene dag nog in de stoel zittend konden eten, naar de volgende dag niet meer uit bed kunnen komen van vermoeidheid, benauwdheid en binnen de kortste keren zeer verzwakt waren. 

Hoe langer het duurt hoe meer onzeker ik me voel.. Hoe zou het verder gaan? Zouden we ooit weer "normaal" met elkaar over straat kunnen?  Wat gebeurd er straks als de regels nog meer versoepeld worden? Zou het virus dan zomaar ineens weg zijn? Of komt het gewoon nog eens terug?

Er is niemand die daar nog antwoord op kan geven. Dit moeten we samen ondervinden. 

Ik houd me aan de regels van - anderhalve meter - afstand, handen wassen, niet met TE veel personen in één ruimte. Op het werk heb ik een mondkapje op. 

Ja het is erg dat veel bedrijven het moeten opgeven (gedwongen door Corona).. En nee we weten niet hoe we hierdoor heen komen maar we kunnen niet met elkaar in zak en as gaan zitten. Dat mag gewoon niet. We moeten door.. 

Ik weet dat het ernstig is als je een familie lid alleen moet laten, het gevoel te hebben dat je faalt omdat je niet "zelf" voor een geliefd persoon kan zorgen op dit moment. Dat er mensen zijn die eenzaam sterven en dat jij je dan schuldig voelt door niet je liefde te kunnen geven op dat moment. Het moment dat diegene dat dan zó nodig heeft.

Maar het is niet alleen in de tijd van Corona dat we elkaar nodig hebben. We hebben elkaar altijd nodig. Die boodschappen die je nu voor je buurvrouw of buurman doet.. Die complimenten die we elkaar geven.. Even extra vragen of iemand nog hulp nodig heeft.. De gulle giften die mensen/bedrijven geven op dit moment.. Hebben we deze liefde niet gewoon écht nodig ook in het "gewone" leven? Dat het vanzelfsprekend is dat je dit soort dingen doet?

En wanneer er dan een persconferentie op tv is .. 'het moment' dat je hoort hoe het ervoor staat, wat de gevolgen zijn en hoe we het de komende periode gaan doen. Dat ik dan reacties lees op bijvoorbeeld: Facebook.. Dat mensen niet kunnen snappen dat de regels nog voortgezet  moeten worden, dat ze Rutte waardeloos vinden.. Dat iedereen zijn mening er wel over heeft, dat er altijd mensen zijn die zich niet aan de regels houden, dat er mensen zijn die het gewoon beter weten en die denken dat als hun op de plek van Rutte zouden staan het véél beter zou zijn, dat het dan niet nodig zou zijn zoals hij ( in samenwerking met specialisten ) ons land toespreekt. Dat de regels onzin zijn.

Ja ik heb er ook mijn mening over: "Ik ben het wél met Rutte eens." en waarom? Omdat we nu al zover zijn gekomen. We hebben gezien en vernomen dat deze aanpak werkt. En nee het is niet leuk voor iedereen maar daar kan je in deze situatie gewoon geen rekening mee houden. Dat is onhaalbaar.

Vage journalisten die vragen gaan stellen na afloop van een persconferentie.. Waar halen ze die mensen vandaan? Ze mogen zich diep schamen voor de vragen die gesteld worden.

We moeten proberen "ook na deze periode" de liefde, zorgzaamheid, positiviteit vol te houden. En als alles voorbij is.. Dan hoop ik dat we met ons allen beter om elkaar denken, rekening houden met elkaar, bij elkaar komen wanneer je dat nodig vind maar ook afstand neemt als iemand even rust nodig heeft. 

Dat iedereen voor zichzelf doorheeft waar je gelukkig van word. Want als je doet wat je leuk vind dan straal je dat uit..

Volg je eigen pad en maak dat waardevol.

Durf te dromen en durf ook dromen uit te laten komen.. Durf het te doen!

Wees lief, 

Veel Liefs, Lisette!